In een van mijn vorige verhalen ('Vreemde Vogels') schreef ik al over de merkwaardige gasten die zoal de speelzaal passeren. Dezelfde soort vogels trof je ook aan bij de collega's. Medewerkers die zich op een of andere manier onderscheidden van de rest. Door hun gedrag of gewoon omdat ze anders dan de anderen waren.
Vaak kwamen ze daardoor in de meest komische situaties terecht.
Achmed
Zo was daar Achmed*. Hij kwam op een avond op me af in de kleedkamer. 'Chef, wat vindt u? Kan ik zo de speelzaal in?'
Ik keek hem aan en schoot bijna in de lach. Van top tot teen zat hij onder de oranje-bruine vlekken. Tussen de giraffen zou hij niet zijn opgevallen. Ik schudde bedenkelijk mijn hoofd.
'Sorry Achmed, je kunt dat onze gasten niet aandoen. Wat is er in vredesnaam gebeurd?'
'Ik wilde een mooi bruin kleurtje', vertelde Achmed triest. 'Even sprayen en ik zou er als een bruine playboy uitzien, maar helaas... Het werden allemaal van die vieze vlekken!'
Ik legde mijn hand op zijn schouder. 'Flink schrobben en over een paar dagen zie je er bijna niks meer van. Tot die tijd zullen we iets voor je achter de schermen zoeken.'
Hans
We hadden ook Hans*. Hij was iemand die altijd op het laatste moment in zijn pauze nog even dit of even dat moest doen. Een druk klein baasje dat af en toe in zijn drukdoenerij de verkeerde dingen deed.
Zo ook op een warme zomeravond. Hans stond aan de BJ en belde paniekerig om assistentie. Ik liep naar hem toe en zag al van ver zijn wanhopige gezicht op mij gericht.
'Chef, Chef, snel, ik hou het niet meer! Kan iemand mij alsjeblieft aflossen! Ik ben zeiknat! Ik vertel het je straks wel'
Toen ik zijn aflossing geregeld had rende Hans zo snel hij kon de speelzaal uit. Iedereen verbouwereerd achterlatend.
Na een klein half uurtje kwam hij zich bij me melden. En vertelde zijn verhaal.
Tijdens zijn pauze had hij in een impuls een Magnum ijsje gekocht. Maar ineens kreeg hij in de gaten dat hij alleen in de kantine stond. De pauze was voorbij en zijn collega's waren al naar beneden!
Hans spurtte achter ze aan, bang te laat te komen. Het ijsje had hij in paniek zonder na te denken in zijn binnenzak gestopt.
Hans was wel op tijd aan zijn BlackJack-tafel, maar voelde al na een paar minuten letterlijk nattigheid...
Koos
Koos* was een croupier van het type 'als zijn hoofd niet vast had gezeten...' De ene keer zat hij aan tafel en was zijn strik vergeten. De andere keer zag hij eruit als een stekelvarken omdat hij zijn haar was vergeten te kammen.
Op een avond ontdekte Koos dat hij zijn zwarte sokken thuis had laten liggen. En geen van de collega's kon hem uit de brand helpen met een reservepaar.
Het toeval wilde dat net die avond een Duitse zaalchef dienst had, die zeker wat het uiterlijk betreft een Pietje Precies was. Een croupier moest altijd correct gekleed zijn vond hij.
Koos zag de bui al hangen als hij het waagde zonder zwarte sokken aan tafel te gaan zitten. Binnen de kortste keren zou Herr Müller* hem in de peiling hebben, hem van tafel halen en hem ongenadig uitkafferen. Misschien wel naar huis sturen!
Koos' blik viel op een doosje met zwarte schoenpoets bij de poetsmachine in de kleedkamer. Zijn brein raakte in een stroomversnelling en zijn hart maakte bijna een luchtsprong van vreugde. Dit was de oplossing!
Geen mens, ook Herr Müller niet, heeft die avond in de gaten gehad dat Hans geen zwarte sokken droeg. De zwart gemaakte enkels waren perfect gecamoufleerd.
Richard
Nog zo'n artiest was Richard.* Het was die zomer regelmatig tropisch warm en de airco kon het niet bijbenen. Iedereen zat letterlijk op het kookpunt aan tafel. Ook voor Richard, die mede door zijn behoorlijke lichaamsgewicht toch al snel richting oververhitting ging, was het zwaar afzien.
In de kleedkamer nam hij een drastisch besluit. Hij knipte het frontje uit zijn overhemd en trok dat onder zijn smokingjasje aan. Ook de manchetten knipte hij los en plakte die om zijn polsen met plakband uit een van de kantoren. 'Hoe minder kleding hoe beter!' dacht Richard.
Aan tafel ging het een tijdje goed. Hij voelde zich een stuk koeler door zijn geniale inval. Niemand had trouwens iets in de gaten.
Pas op het moment dat een van de manchetten los schoot en voor de Bout de Table belandde, keek iedereen vreemd op. Richard was zijn opgeplakte manchetten totaal vergeten. Door het voortdurend werpen met jetons was er eentje los geraakt. Hij keek vertwijfeld de chef aan en stamelde excuses. Zijn rode bezwete hoofd vertelde dat er bij Richard een zware hittegolf was uitgebroken.
Claus
Claus* een tafelchef uit Wenen was jarig. Hij vond dat zoiets gevierd diende te worden. Ook als een van de croupiers uit zijn equipe jarig was of iets speciaals had, liet hij na de dienst de glazen goed vullen en zorgde voor lekkere hapjes.
Die avond had Claus een paar flessen Sekt koud gelegd in de bak van de douche in de kleedkamer. Het koude water stroomde in de bak en hield de flessen heerlijk koel tot na de dienst.
Tegen middernacht ontstond er paniek bij een Franse Roulette in de hoek van de speelzaal. Water gutste uit het plafond en viel in een gestage stroom neer op het tableau en over de gasten!
Na onderzoek bleken de flessen van Claus er de oorzaak van te zijn. Door het stromende water waren er een paar etiketten losgeweekt en hadden het afvoerputje van de douchebak verstopt. De hele douche en de kleedkamer stond blank!
Behalve een hele stevige reprimande kreeg Claus voor zijn verjaardag een dikke rekening gepresenteerd vanwege de schade door de wateroverlast. En de flessen Sekt werden in beslag genomen.
Niet dat het laatste een ramp was. Zijn equipe zorgde dat Claus na alle ellende die avond in gepaste dronkenschap een jaartje ouder kon worden.
*Om redenen van privacy zijn andere namen gebruikt.
