Het Gebed

De kledingvoorschriften voor casinogasten zijn in de loop der jaren vaak aangepast.

In het begin in 1976 richtte het casino zich nog op de oude grandeur van de casino's waarin men zich op een chique manier gedroeg, het liefst in bijpassende avondkleding.

Men werd echter gedwongen met de tijd mee te gaan. De kledingeisen werden steeds losser. Volgens sommigen te los. 

Maar zolang de casinogast zich kleedde en gedroeg volgens de geldende voorschriften, kon die zich naar hartenlust met het spel bezig houden.

In de loop der jaren heb ik gasten in de meest vreemdsoortige uitdossingen aan me voorbij zien trekken.

Bijvoorbeeld kunstenaars die in extravagante kleding uitdrukking wilden geven aan hun unieke creativiteit, of mensen die dachten hun bijzondere persoonlijkheid te moeten accentueren door zich anders dan anderen te kleden.

Dat het niet altijd een lust voor het oog was, moge duidelijk zijn.

Ook wilden sommigen laten zien uit welk land of uit welke streek ze kwamen.

Ze betraden de speelzaal in Schotse klederdracht, gelukkig zonder doedelzak, compleet met baret en ruiten kilt.
Onder de casinomedewerkers ontstond op zo'n moment trouwens meestal enige opwinding over de vraag of er zich onder de kilt werkelijk niets bevond, zoals de traditie voorschreef.

Er verschenen ook vrouwen in Zeeuwse klederdracht gehuld in een laag van rokken met daarop een kleurige blouse en op het hoofd een witte puntmuts met gouden versieringen.
Zelfs een paar verdwaalde Duitsers in Beierse Lederhosen met dito jasje en vilten jagershoed heb ik aan de speeltafel zien staan.
Ook had je gasten waarvan de kleding iets van hun cultuur weerspiegelde. Zoals Sikhs* met hun typische tulband. Of Noord-Afrikanen met een traditionele fez**.

En heel soms zag je aan iemands kleding dat hij of zij een volgeling was van een bepaalde sekte.

Zo was daar een man in de tijd dat de Bhagwan*** zeer populair was in de Europese showbizz en sommige intellectuele kringen.

Hij bezocht af en toe het casino in de voor die beweging geijkte verwesterste outfit: donker roodoranje kostuum, paars overhemd, witte schoenen en een kralenketting met de foto van de geestelijk leider om zijn hals.  

De Duitse gast speelde niet veel, maar wel hoog. Franse roulette had zijn voorkeur.

Met grote zorgvuldigheid koos hij zijn nummers.

Had hij die geplaatst, dan stelde hij zich op bij de balustrade waar hij de cilinder goed kon zien.

In serene afwachting stond hij doodstil tot het moment dat de kogel werd gegeven.

Dan werden de handen op devote wijze tegen elkaar gevouwen en richtte zijn de blik zich inwaarts.

Als de kogel aan zijn afdaling begon, lichtte hij voorzichtig zijn rechter ooglid op.

Enkele seconden later klonk meestal zacht gefluisterd:

'Scheisse!'

Zijn gebed was weer eens niet verhoord.

De Bhagwan had op dat moment waarschijnlijk wel wat anders aan zijn hoofd dan Franse Roulette.

Ineens  kwam onze 'Bhagwangast' niet meer.

Toch moest ik onwillekeurig aan hem denken als in de media weer iets verscheen over de Bhagwan en zijn volgelingen.

Een paar jaar later zag ik hem tot mijn verrassing opnieuw de casinozaal binnen wandelen.

Hij had deze keer een zwarte broek, wit overhemd en een grijs jasje aan.

Kennelijk had zijn geestelijk leider hem iets te vaak teleurgesteld...



*     Wat is een Sikh?
**   Wat is een Fez?
*** Wie is de Bhagwan?