De Helderziende

Hun namen waren Lisa en Marie. Twee struise meiden van rond de dertig uit een klein dorpje in Brabant. Duidelijk zussen van elkaar.
De ene had lange donkerbruine gekrulde haren, de andere een ondeugend kort geknipt blond koppie. Ze droegen meestal zwierige ruimzittende kleding in vrolijke kleuren voorzien van kunstzinnige sierraden.

Op het eerste oog was er niets bijzonders met ze.
Eigenlijk twee onopvallende vrouwen. Ware het niet dat ze iets speciaals uitstraalden. Een 'iets' dat mij eigenlijk de eerste keer dat ik ze zag al opviel.


Ze kwamen op een herfstmiddag voor de eerste keer in het casino en keken hun ogen uit. Kwetterend dat het een lieve lust was bleven ze bij alle speeltafels belangstellend staan.

Met speluitlegboekjes in de hand liepen ze van tafel naar tafel. Uiteindelijk waagden ze de sprong. Ze plaatsten een paar vijfjes op wat nummers bij de Franse Roulette.

Een tikje teleurgesteld liepen ze naar een andere speeltafel toen hun vijfjes weggeharkt werden. Na nog een paar pogingen om het geluk in te palmen, gingen ze aan de bar zitten en bestelden een wijntje.

Ze kwamen om de paar weken, telkens in het weekend. De boekjes met speluitleg hadden ze al gauw niet meer nodig. Met een zekere routine speelden ze hun eigen kleine spelletje.

Op zeker moment stonden ze aan mijn Franse Roulette tafel.

Ik knikte ze vriendelijk toe.

"Goedenmiddag dames! Weer even gezellig op bezoek in ons casino?"

"Ja chef, even een paar uurtjes er tussenuit, weg uit de drukte van ons dagelijks bestaan."

Ze kwamen dichterbij aan de balustrade rond de chefstoel staan.

We raakten in gesprek.

Ze vertelden honderduit.

"Wat doen jullie in het dagelijks leven?" vroeg ik belangstellend.

"Ik ben Marie en dat is Lisa, we hebben een praktijk in de buurt van Eindhoven," zei de blonde van de twee.

Ze keek me wat voorzichtig en taxerend aan toen ze verder ging.

"Ik ben natuurgenezer en Lisa is helderziende."

Ik knikte begripvol. Al jaren had ik me verdiept in allerlei spirituele zaken. Er veel over gelezen en van gezien. Ik wist er dus het nodige van.

Toen ik ze dat vertelde klonk er een soort opluchting in haar stem.

"Oh, dan begrijpt u waar we mee bezig zijn. Niets is zo erg als meteen door een criticus op de pijnbank gelegd te worden."

Ik glimlachte.

"Een beetje link voor ons als casino dat jullie hier zijn," zei ik plagerig.

De dames grinnikten.

"U bedoelt dat we misschien vantevoren weten welke nummers er op de roulette gedraaid gaan worden?"

"Ik kan het me niet voorstellen," antwoordde ik.

"Toch kunnen we dat in principe wel chef."

Ik keek de vrouw met een mix van ongeloof en verbazing aan.

"Ja echt! Alleen kunnen we nooit uit puur gewin iets voorspellen. Dat staat de kosmos niet toe. Als we rijk zouden willen worden via onze gaven laten die ons in de steek. Vandaar dat we hier in het casino eigenlijk onbekommerd kunnen spelen zonder te weten of we winnen of verliezen."

"Da's een hele opluchting. Als dat anders was en 'De Vereniging van Helderzienden' zou op een avond langs komen, konden we de tent wel sluiten!"

We kletsten nog wat.

Plots fluisterde een van de twee: "We kunnen wel een kleine demonstratie geven chef. Lisa hier zegt welk nummer er komt. Dat moet lukken, omdat niemand er baat bij heeft of er misbruik van kan maken."

Ik liet me meeslepen door het spannende voorstel.

"Oké, laat maar zien."

Lisa begon zich te concentreren.

"Het volgende nummer dat komt is de 8."

Vrolijk dartelde de kogel over de cilinder rond...

"Huit, noir, pair et manque!" annonceerde de croupier.

Met open mond zat ik naar de kogel te kijken die in de 8 lag.

Lisa keek me met pretoogjes aan.

"Zal ik ook vertellen wat het volgende nummer wordt?"

Ze voorspelde het nog drie keer goed.

Ik kreeg een droge keel van de spanning en zat elke keer als in een soort trance naar de kogel in het winnend vakje te kijken.

Mij in verbijstering achterlatend liepen Lisa en Marie van de speeltafel weg richting bar.

Lachend draaiden ze zich halverwege om en zwaaiden.

Ik heb ze nog regelmatig mogen begroeten. Telkens vertelden ze hoe leuk en gezellig ze hun casinobezoek vonden.

Soms keek Lisa me daarbij een tikje treurig aan.

"Het is alleen jammer chef, dat het ons nou nooit eens lukt om met een leuke winst naar huis te gaan..."


(In verband met de privacy zijn andere namen gebruikt.)