Sommige gasten staan met een verbetenheid te spelen alsof hun leven er van afhangt. Anderen zitten ogenschijnlijk relaxt aan tafel, terwijl
ze in feite elk moment kunnen ontploffen door de opgebouwde stress.
De gasten staan en zitten aan de speeltafels relatief dicht op elkaar. Logisch dus dat men elkaars spel in 'geuren en kleuren' mee beleeft. Vooral het eerste aspect zorgt af en toe voor de nodige irritatie.
Soms is het de geur van parfum van een vrouw, waarbij het lijkt alsof ze het hele flesje over zich heen heeft gegoten.
Of van een Aziatische meneer die in zijn pak recht vanuit het restaurant waar hij werkt, de geur van vers gebakken loempia's staat te verspreiden.
Het kan ook iemand zijn die zijn badkamer thuis nauwelijks kan beschrijven en een uur in de wind stinkt.
Als er klachten over komen of het personeel merkt zoiets op, dan wordt
De gasten staan en zitten aan de speeltafels relatief dicht op elkaar. Logisch dus dat men elkaars spel in 'geuren en kleuren' mee beleeft. Vooral het eerste aspect zorgt af en toe voor de nodige irritatie.
Of van een Aziatische meneer die in zijn pak recht vanuit het restaurant waar hij werkt, de geur van vers gebakken loempia's staat te verspreiden.
Het kan ook iemand zijn die zijn badkamer thuis nauwelijks kan beschrijven en een uur in de wind stinkt.
Als er klachten over komen of het personeel merkt zoiets op, dan wordt
er direct actie ondernomen.
Dat is echt niet gemakkelijk. Want hoe vertel je iemand dat ie een geur verspreidt waardoor casinogasten in een grote boog om hem heen lopen? Zijn ego kan diepe krassen krijgen.
Er was een klein kamertje vlak achter de receptie. Daar werden gasten mee naartoe genomen om discreet met hen over een probleem te praten. Ook over een geurprobleem. En voor dat laatste hadden we in een kast ook allerlei spuitbussen met deodorant staan.
Op een avond, hartje zomer, kreeg ik
Dat is echt niet gemakkelijk. Want hoe vertel je iemand dat ie een geur verspreidt waardoor casinogasten in een grote boog om hem heen lopen? Zijn ego kan diepe krassen krijgen.
Er was een klein kamertje vlak achter de receptie. Daar werden gasten mee naartoe genomen om discreet met hen over een probleem te praten. Ook over een geurprobleem. En voor dat laatste hadden we in een kast ook allerlei spuitbussen met deodorant staan.
Op een avond, hartje zomer, kreeg ik
te horen dat er over een gast geurklachten waren.
"Vergeleken bij die man, lijkt de geur van een natte modderige hond op een duur exquise parfum uit Parijs," aldus een van de klagende gasten.
Ik ging op onderzoek uit en zette mijn neus op scherp.
Inderdaad, toen ik naast de man stond kwam mij een geurenpalet tegemoet van een volle vuilnisbak. Het mocht een wonder heten dat zijn medespelers aan de Black Jack er überhaupt nog zaten!
Wim*, een van de floormanagers, die ook discreet de geur kwam opsnuiven, kneep zijn neus dicht.
"Chef, dit is niet normaal meer! Ik zal hem meteen meenemen naar ons 'gesprekskamertje' en er een flinke dosis deodorant overheen spuiten."
Hij tikte de man zachtjes op zijn schouder.
"Neemt u me niet kwalijk meneer,
"Vergeleken bij die man, lijkt de geur van een natte modderige hond op een duur exquise parfum uit Parijs," aldus een van de klagende gasten.
Ik ging op onderzoek uit en zette mijn neus op scherp.
Wim*, een van de floormanagers, die ook discreet de geur kwam opsnuiven, kneep zijn neus dicht.
"Chef, dit is niet normaal meer! Ik zal hem meteen meenemen naar ons 'gesprekskamertje' en er een flinke dosis deodorant overheen spuiten."
Hij tikte de man zachtjes op zijn schouder.
"Neemt u me niet kwalijk meneer,
maar wilt u even meekomen? Ik moet
u van iets belangrijks op de hoogte brengen."
De man keek verstoord op, maar zag aan het gezicht van Wim dat het niet alleen belangrijk was, maar dat ook elke tegenwerping zinloos was.
In het beruchte kamertje schrok de
De man keek verstoord op, maar zag aan het gezicht van Wim dat het niet alleen belangrijk was, maar dat ook elke tegenwerping zinloos was.
In het beruchte kamertje schrok de
gast van wat hij te horen kreeg.
"Sorry meneer, maar zonder dat u het zich wellicht bewust bent, verspreidt u een geur die hoogst onaangenaam is en waar wij klachten over hebben gekregen."
De man snuffelde aan zichzelf en hield zijn zwarte t-shirt tegen zijn neus.
"Ik ruik niks, maar dat niet alles meer even fris is komt misschien door de warmte. Of omdat ik vanaf mijn werk haastig naar het casino gereden ben."
"Daar hebben we een oplossing voor!"
Wim pakte een van de spuitbussen deodorant uit de kast en begon kwistig over de gast heen te spuiten.
"Sorry meneer, maar zonder dat u het zich wellicht bewust bent, verspreidt u een geur die hoogst onaangenaam is en waar wij klachten over hebben gekregen."
De man snuffelde aan zichzelf en hield zijn zwarte t-shirt tegen zijn neus.
"Ik ruik niks, maar dat niet alles meer even fris is komt misschien door de warmte. Of omdat ik vanaf mijn werk haastig naar het casino gereden ben."
Wim pakte een van de spuitbussen deodorant uit de kast en begon kwistig over de gast heen te spuiten.
De gast liet zich dit zonder morren welgevallen. Hij werkte zelfs mee door rond te draaien. Zijn zwarte t-shirt was in korte tijd gehuld in dikke wolken vol bloemengeuren.
Tevreden ging de gast terug naar de Black Jack en Wim naar zijn kantoor.
Een half uurtje later zag ik onze 'geurenman' door de speelzaal lopen.
Ik verschoot van kleur.
Het shirt zat vol witte strepen die er voordien niet waren. Ze waren overduidelijk ontstaan door het fanatiek spuiten van Wim met deodorant. Kennelijk had in het spul iets gezeten dat uitbeet.
Toen ik er Wim bij haalde schrok hij aanvankelijk. Enkele seconden later proestte hij het uit. Ook ik hield mijn lachen niet meer. De situatie was gewoon te komisch!
De man leek op een wandelende bloemenwinkel vol bedwelmende geuren. En was zich totaal niet bewust van de kunstzinnige witte spuitstrepen op zijn zwarte shirt.
Men kan zich voorstellen hoe gênant het was om de gast opnieuw op zijn schouder te tikken en hem over de witte strepen te vertellen.
"Mijn oprechte excuses meneer. Natuurlijk vergoeden we de schade," zei Wim vol medeleven.
"Geeft niks chef, het was sowieso een oud t-shirt. En ik vind het eigenlijk best wel mooi staan."
Met een brede glimlach accepteerde
Het shirt zat vol witte strepen die er voordien niet waren. Ze waren overduidelijk ontstaan door het fanatiek spuiten van Wim met deodorant. Kennelijk had in het spul iets gezeten dat uitbeet.
Toen ik er Wim bij haalde schrok hij aanvankelijk. Enkele seconden later proestte hij het uit. Ook ik hield mijn lachen niet meer. De situatie was gewoon te komisch!
De man leek op een wandelende bloemenwinkel vol bedwelmende geuren. En was zich totaal niet bewust van de kunstzinnige witte spuitstrepen op zijn zwarte shirt.
Men kan zich voorstellen hoe gênant het was om de gast opnieuw op zijn schouder te tikken en hem over de witte strepen te vertellen.
"Mijn oprechte excuses meneer. Natuurlijk vergoeden we de schade," zei Wim vol medeleven.
"Geeft niks chef, het was sowieso een oud t-shirt. En ik vind het eigenlijk best wel mooi staan."
Met een brede glimlach accepteerde
hij uiteindelijk een drankje.
Een half jaartje later stond ik in de pit met Wim naar een paar jonge casinogasten te kijken.
"Zie je de strepen op die t-shirts?" vroeg ik.
"Zou dat de nieuwste trend zijn, wilde witte strepen op een donker shirt?"
Ik vroeg het aan de jongens.
"Ja, vet cool vind u niet?!"
Ik grinnikte toen ik het Wim vertelde.
"Nooit geweten dat jij met je spuitbus zó'n trendsetter kon zijn..!"
* In verband met de privacy is een andere naam gebruikt.
Een half jaartje later stond ik in de pit met Wim naar een paar jonge casinogasten te kijken.
"Zou dat de nieuwste trend zijn, wilde witte strepen op een donker shirt?"
Ik vroeg het aan de jongens.
"Ja, vet cool vind u niet?!"
Ik grinnikte toen ik het Wim vertelde.
"Nooit geweten dat jij met je spuitbus zó'n trendsetter kon zijn..!"
* In verband met de privacy is een andere naam gebruikt.