Ik heb analisten gezien die dagenlang nummers noteerden, er een kansberekening op los lieten en dan pas een inzet deden. En ik heb geluksvogels gezien die zonder enige moeite en kennis grote sommen geld wonnen. Ze deden het gezegde eer aan: De stomste boer heeft de grootste aardappelen.
Zo kwam er op een koude herfstmiddag een man de speelzaal binnen. Duidelijk voor de eerste keer in het casino. Hij keek zijn ogen uit.
Overal stopte hij om even te kijken. Er lag grote verbazing op zijn gezicht over het heen en weer schuiven van zoveel geld en over de rustige, bijna serene sfeer waarin dit gebeurde.
"Chef, mag ik u vragen, hoe die Franse Roulette eigenlijk werkt? En hoe ik moet inzetten en wat het oplevert?"
Ik belde voor een chasseur om een boekje met speluitleg. Het was rustig, dus ik nam de tijd om de man de principes van het spel uit te leggen.
"Dus eigenlijk komt het er op neer dat ik gewoon op een winnend nummer moet zetten?"
We lachten allebei. Ik knikte. "Da's eigenlijk de essentie van de verhaal.
De man wisselde een paar duizend gulden en begon hier en daar wat honderdjes op nummers te plaatsen.
Ik maande hem tot voorzichtigheid, maar hij schudde zijn hoofd. "Geen probleem chef, ik weet wat ik doe. Ik heb een groot boerenbedrijf in Friesland en kan het me veroorloven."
In gedachten flitsten er enkele gasten door mijn hoofd die even zelfverzekerd waren, maar uiteindelijk hun bedrijf op de speeltafels hadden zien verdampen. Ik hield maar wijselijk mijn mond.
Het werd drukker en de boer ging op andere tafels spelen. Ik verloor hem uit het oog.
Na een paar uur kwam hij met een big smile naast me staan.
"Fascinerend die Roulette chef!
En... ik heb me aan de essentie van van het spel gehouden: op de winnende nummers gezet!"
Ik lachte om zijn grap.
"Heeft u uiteindelijk nog een kleine winst kunnen maken? Of tóch nog leergeld moeten betalen?"
"Nee echt chef, zonder gekheid, ik heb heel goed gewonnen! Eigenlijk door gewoon lukraak te zetten."
Ik wilde hem net feliciteren met zijn winst, van naar ik dacht een paar duizend gulden, toen hij fluisterde: "Ik heb zo'n twee ton in mijn zak!"
Totaal verbouwereerd keek ik hem aan. Dat was wel het laatste wat ik verwachtte bij zo'n nieuwe speler.
Ik schudde hem de hand en liet blijken dat ik enorm blij voor hem was.
"Zorg dat die tonnen er niet even snel weer uitvliegen! Ik heb dat maar al te vaak gezien."
"Nee dat gaat mij niet gebeuren chef. Ik ben een nuchtere Friese boer. Ik stop ermee en kom gewoon nooit meer terug."
Ik legde hem kort de procedure uit om zijn winst naar zijn bankrekening te laten overschrijven zodat hij er niet mee over straat hoefde.
Met ferme tred beende hij naar de kassa om zijn geld te wisselen.
Even later kwam hij weer langs.
"Het geld heb ik over laten boeken en me ook meteen uit laten schrijven. Mij zie je echt niet meer!"
Hij gaf me tot afscheid nog een hand en verdween richting uitgang.
Meneer Schraven* kwam op mijn speeltafel afgelopen. Hij kwam net uit zijn 'kantoortje' zoals wij dat noemden en keek de Fries kort na.
Bijna dagelijks zat meneer Schraven in een hoekje aan een tafeltje, begraven onder de papieren met grafieken en cijferreeksen, druk te berekenen wat het rouletteballetje zou doen.
Met grote stelligheid zette hij deze keer een honderdje op Passe.
Luttele seconden later viel de kogel: Manque.
Vol ongeloof liep meneer Schraven terug naar zijn tafeltje en begon uit alle macht nieuwe berekeningen te maken.
Ik moest onwillekeurig glimlachen om de tegenstelling tussen meneer Schraven en de Friese boer.
"Nee niet de stomste, maar de slimste boer heeft de grootste aardappelen!"
Voor zover ik weet heeft de Fries nooit meer een stap in het casino gezet...
*In verband met de privacy is een andere naam gebruikt.