In zijn rechter hand droeg hij een attaché koffertje. Voor en achter hem liepen twee mannen. Beiden van het type gorilla, met in hun ogen een dodelijke koude blik die achter een donkere zonnebril speurend rond ging. Het waren zijn twee bodyguards.
Ze liepen met z'n drieën in één rechte lijn naar de kassa. Daar werd het koffertje dat de Chinees vasthield neergelegd en open gemaakt.
"Wisselen alstublieft."
De verbouwereerde kassier werd de een na de andere stapel geld toegeschoven.*
"Plakken van duizend en tienduizend alstublieft."
"Heeft u een klein ogenblik heren?"
De kassier belde zijn chef en om een aanvulling van plakken.
Toen beiden waren gearriveerd, begon de kassier professioneel zonder te verblikken of verblozen het geld te tellen. Het bleek bij elkaar een half miljoen gulden te zijn.
De plakken werden netjes in het koffertje gelegd. En met z'n drieën stevenden de Chinees en zijn bodyguards af op een van de Franse roulettetafels met het hoogste minimum.
De Chinese gast ging zitten, knikte vriendelijk naar de chef en de andere gasten. Hij gaf de croupier de eerste plakken om in tweehonderdjes en vijfhonderdjes te wisselen.
Links en rechts achter hem stonden zijn twee bodyguards opgesteld. Zelfs een vlieg kon de kleine Chinese man niet bereiken.
De Chinese gast ging zitten, knikte vriendelijk naar de chef en de andere gasten. Hij gaf de croupier de eerste plakken om in tweehonderdjes en vijfhonderdjes te wisselen.Links en rechts achter hem stonden zijn twee bodyguards opgesteld. Zelfs een vlieg kon de kleine Chinese man niet bereiken.
Onverstoorbaar en met een zeker fanatisme speelde de man het maximum op een aantal nummers en dekte die af met tienduizend op Rouge en Impair.
Het gonsde al snel rond in de speelzaal dat een grote speler zijn slag probeerde te slaan aan de Franse Roulette. Binnen enkele minuten werd het erg druk aan de tafel waar de Chinees zat te spelen. Gasten stonden gebiologeerd toe te kijken hoe de plakken in rap tempo richting croupiers verdwenen.
Een geroezemoes steeg op toen de Chinees zijn laatste plakken aanbood om in vijfhonderdjes te wisselen. In nog geen kwartier werden ook die door de croupiers naar binnen geharkt. Hij was zijn half miljoen kwijt!
De kleine Chinese man stak een sigaret op en wenkte een van zijn bodyguards. Hij fluisterde de man wat in zijn oor en die verdween spoorslags richting uitgang.
Tien minuten later stond de bodyguard met een koffertje bij dezelfde kassa. Opnieuw met een half miljoen gulden.
Netjes werd alles gewisseld en werden de plakken in het koffertje gelegd. De bodyguard liep naar de roulettetafel waar zijn Chinese baas met een minzame glimlach zat te roken en van zijn koffie genoot.
Het stond rijen dik rond de speeltafel. De gasten fluisterden opgewonden tegen elkaar en wezen naar de Chinese speler die in alle rust opnieuw een half miljoen in ontvangst nam.
 |
| "Geluk" |
Het ritueel met het koffertje herhaalde zich. Weer kreeg de Chinees van zijn bodyguard een half miljoen overhandigd.
Ook dit bedrag verdampte binnen de kortste keren.
De man knikte naar zijn bodyguard, die opnieuw verdween en terug kwam met een nieuw koffertje vol plakken. Weer met een half miljoen gulden.
De kleine Chinese man stond op, knikte de chef en zijn medespelers toe. De mensenhaag aan toekijkende gasten week uiteen toen de bodyguards hem naar de uitgang leidden.
Een waterval aan opgewonden stemmen vulde daarop de speelzaal. Met rode hoofden stond men druk gebarend met elkaar te praten. De casinogasten waren getuige geweest van een ongelooflijke gebeurtenis. Ze hadden een man 2 miljoen gulden zien verliezen aan een speeltafel!
Ook het personeel werd aangestoken door alle opwinding. Die avond bracht de tronc een recordbedrag op. Want ondanks zijn reusachtige verlies, had de Chinese gast, op de meeste momenten dat de casino-etiquette het voorschreef, netjes employé gegeven.
De Chinese gast is nooit meer terug gezien.
*Er was toen nog geen wetgeving tegen witwaspraktijken.
*Er was toen nog geen wetgeving tegen witwaspraktijken.