Mijn oude chef keek me aan met ogen die alles al gezien hadden in de casinowereld. Hij legde zijn hand op mijn schouder. "Je zult er helaas het nodige van meemaken."
Dat was jaren geleden. Toen ik net benoemd was als tafelchef Franse Roulette.
Leon*, een oude vos, die jarenlang in de meest uiteenlopende functies in tal van buitenlandse casino's had gewerkt, schudde zijn hoofd.
"Het houdt nooit op. Je zult je ogen en oren de kost moeten geven. Maar zelfs dán...
De belangrijkste tip die ik je kan geven: Kijk uit voor lage decolletés!"
Ik keek hem bevreemd aan. "Lage decolletés?"
"Kijk," zei Leon, "Op een zeker moment komt er een knappe vrouw met een laag decolleté over de balustrade naast jouw chefstoel hangen. Ze glimlacht naar je. En haar complete 'natuur' stelt ze ten toon op die balustrade.
Als man werp je er een blik op. Misschien wel meerdere blikken. Fout! Want dát is het moment dat er op tafel gerotzooid wordt. Er wordt iets gezet nadat de kogel is gevallen, of iets gepikt van de dozijnen. Noem het maar op. Je ziet het niet, je bent afgeleid!"
Ik snapte wat Leon bedoelde en beloofde zijn goede raad ter harte te nemen.
Zijn advies was ik eigenlijk al lang vergeten, toen er op een avond iets gebeurde...
Even later stond ze naast me bij de balustrade die rondom mijn chefstoel stond.
"Goedenavond chef!"
Ze gaf me een glimlach die mijn diepvriezer thuis binnen een minuut zou ontdooien.
"Goedenavond mevrouw."
Ze greep de balustrade beet en boog zich naar voren. Haar natuurlijke rijkdom kwam in volle glorie op me af.
"Is het mogelijk om een zitplaats voor mij aan tafel te reserveren chef?"
Ze fluisterde het op een manier alsof ze me uitnodigde om samen romantisch bij kaarslicht in het casinorestaurant te gaan dineren in aanloop naar een veelbelovende nacht.
"Rien ne va plus!"
In de cilinder rolde de kogel nog een paar keer rond.
In een flits zag ik een soort geestesverschijning. Het was mijn oude chef Leon die met een waarschuwende vinger naar me wees.
Ik schrok en trok mijn blik los van de prachtige vrouw en zag in mijn ooghoeken nog net razendsnel een stapeltje honderdjes op het eerste dozijn zetten, terwijl de kogel al enkele seconden in de 5 lag!
Een poussette!
Ik gaf de croupier meteen opdracht de inzet weg te halen en belde voor assistentie.
De man die de inzet had gedaan nadat de kogel gevallen was, herkende ik. Tijdens de briefing was zijn foto getoond. Hij werd in diverse casino's gezocht wegens fraude.
Ik volgde de man met mijn ogen en zag dat hij zijn jasje binnenstebuiten keerde. Hij droeg ineens een geruit jasje. De bekende truc op om zich voor te doen als iemand anders. Ook zijn zwarte bril was verdwenen.
Vlakbij de uitgang wist Security hem nog net bij zijn kladden te grijpen.
Ik wendde me naar de mooie vrouw naast me. Ze was in geen velden of wegen meer te bekennen...
Toen ik later die avond met mensen van Security een gesprek had over de gebeurtenissen aan tafel, wuifde ik de complimenten weg. Ik vertelde over mijn oude chef Leon. Dankzij hem was ik net op tijd om de poussette te zien.
's Nachts na de dienst in de stamkroeg van het casino, had ik het over de waarschuwing van Leon. Behalve dat collega's met serieuze belangstelling luisterden, werd er daarover natuurlijk ook flink wat afgelachen.
En al helemaal, toen een collega in haar zomerjurkje met een laag decolleté demonstratief naast me kwam staan en haar hoofd tegen mijn schouder legde.
"Is het mogelijk voor mij een glas witte wijn aan de bar te reserveren chef...?"
* In verband met de privacy is een andere naam gebruikt.