Het misverstand is de schaduw van het verstand en loert in donkere afwachting op z'n kans. Het kan door een complexe kortsluiting in het brein van mensen leiden tot onbedoelde situaties en niet zelden tot een reactie van de lachspieren.
De dagelijks voorbijtrekkende misverstanden veroorzaken bij casinomedewerkers regelmatig reacties variërend van een flauwe glimlach, grimassen trekkende gezichten tot pijngrens overschrijdende buikkrampen van het lachen.
Ze vormen enkele van de ingrediënten die het volgens hen tot een groot genoegen maken om in een casino te werken.
Over misverstanden circuleren dan ook talloze komische casinoverhalen...
Het tafelminimum
Een jonge FR-croupier probeerde op een avond aan de 'Bout de Table' met zweterige handen, een rood hoofd en stijf als een plank van de stress, in de praktijk te brengen wat hem op het opleidingscentrum was geleerd.
Het was druk spel aan de tientjes-tafel. En al gauw wist hij rood van zwart nauwelijks meer te onderscheiden. Zijn meer ervaren collega's probeerden hem zoveel mogelijk te ontzien en gaven hem op den duur alleen nog maar de stukjes 'employé' om in de 'tronc' te doen.
Wel werd hem te verstaan gegeven goed op het tafelminimum te letten, aangezien de gasten van de tweetjes- en vijfjestafel daar regelmatig mee in de fout gingen. De jonge BdT had dit goed in zijn oren geknoopt en lette met strak gefocuste aandacht op de inzetten.
Buiten zijn door spanning oververhitte waarneming om had een gast naast hem een 'plein' van 10 geïncasseerd.
Met een wat minzame trek om de mond legde deze gast een vijfje naast de BdT neer. 'Pour les employées', zei hij en schoof het stukje binnen het gezichtsveld van de jonge collega.
Met grote schrikogen en een afwerend gebaar reageerde deze als door een wesp gestoken. 'Meneer, het minimum op deze tafel is tien!'
De totaal verblufte gast pakte zijn vijfje terug en legde er een tientje voor in de plaats. Pas toen het stukje in de troncbus verdwenen was realiseerde de jonge BdT wat hij had gedaan.
Steun zoekend bij zijn collega's zag hij dat ze rode hoofden hadden van de krampachtig ingehouden lach. Hij kreeg ook een rood hoofd.
Ook nu, vele jaren later krijgt hij soms nog een kleur als men het over het tafelminimum heeft. En dat ondanks het feit dat hij als leidinggevende al vele misverstanden heeft moeten rechtzetten.
Conflicterende kleuren
Zoals bekend kon men vroeger bij de FR ook met kleur spelen. Met de zogenaamde gemarkeerde jetons. Je had ze met rode, blauwe en bruine stippen of strepen.
Op een avond was een Aziatische gast bezig het hele tableau vol te bouwen met bruin gemarkeerde vijfjes. De uitgebreide en vaak complexe betalingen bij dit drukke spel maakten dat er door de croupiers soms een vergissing werd gemaakt of iets vergeten werd.
Dat dreigde op een bepaald moment weer te gebeuren, waarop de tafelchef reageerde met de onsterfelijke woorden: 'Collega, heb je die bruine al betaald!?'
De Aziatische gast verstijfde. Het schoot hem totaal in het verkeerde keelgat. 'Ik pik die racistische opmerking van u niet!' schreeuwde hij vol woede naar de chef.
Pas toen een ijlings toegesnelde zaalchef hem met veel moeite wist duidelijk te maken dat het een vak-uitdrukking was kalmeerde de gast enigszins. Toen er ook nog een drankje en hapje werden aangeboden begreep onze Aziatische gast helemaal dat het een misverstand was.
Na de dienst werden er in het café nog vele tranen van het lachen weggeveegd. Maar pas na een paar biertjes zag óók de chef er de humor van in.