Menig casinomedewerker kan aan de borreltafel niet uitgepraat raken over de dolkomische en soms gênante situaties in de speelzaal. Soms is hij of zij zelf het lijdend voorwerp geweest van zo'n door misverstanden opgebouwde lachstuip-situatie.
Grof taalgebruik
Het was op een avond erg druk aan de speeltafels. Geen hoog spel, maar veel volume. De ervaren collega's aan de FR-tafel moesten flink aan de bak om alles in goede banen te leiden. En een jonge AR-dealer, die na veel zweten en zwoegen FR had geleerd, deed enorm zijn best om het allemaal bij te benen.
Op zeker moment was hij aan de beurt om uit te betalen. Er stonden behoorlijke stapels op het gewonnen nummer. Op de 19/24 stonden aan weerszijde zo'n een stuk of twintig vijfjes.
Overgeconcentreerd en met de bedoeling zijn werk zo snel mogelijk af te ronden pakte hij jetons van de 'boudin' en begon onbewust stapeltjes van vijf af te snijden zoals hij dat jaren aan de AR had gedaan.
'Hou eens op met dat 'gecut' collega, dit is de Franse roulette!' riep de tafelchef vanaf haar hoge stoel.
De croupier schrok, realiseerde zich wat hij deed en begon alles netjes op te leggen zoals dat bij de FR hoorde.
'Sorry chef!'
Toen werd de chef door een van de gasten aangesproken.
'Chef, neem me niet kwalijk hoor, maar u bent wel een beetje grof in de mond. Om tegen die jongen te zeggen dat hij op moet houden met dat 'gekut' vind ik niet passen. Als hij het niet zo goed doet kunt u dit wel anders zeggen vind ik.'
De chef was even verbouwereerd, toen viel het kwartje. Met een grote glimlach op haar gezicht legde zij uit wat er bedoeld was. De gast begreep het en moest toen ook glimlachen.
De chef heeft de term nooit meer gebruikt. Zij moest het wel nog maanden aanhoren dat zij haar edele delen maar beter buiten het spel kon houden...
Rien ne va plus
Op een warme avond, jaren geleden in een van de Limburgse casino's, was het ongelooflijk druk aan de FR-speeltafels. De gasten verdrongen elkaar om te kunnen zetten. Elk spel bouwde zich op als de Zwitserse Alpen en was nauwelijks in de hand te houden.
Omdat er toch regelmatig een kogel gegeven moest worden, kregen de croupiers van de chef het bevel om na rien ne va plus absoluut geen inzet meer toe te laten.
De spanning was bij de croupiers van de gezichten af te lezen toen de kogel liep. De BdT zat met gespreide armen zijn dozijnen te beschermen. De tafelchef zat strak als een veer op het puntje van zijn stoel.
Op het laatste moment probeerde een dame toch nog door het cordon van gasten heen te breken om wat te zetten. Het geduw en getrek van de gasten had voor haar nogal verstrekkende gevolgen. Het lage decolleté van haar jurk, dat toch al de discretie had van een etalage, kon de spanning niet meer aan en gaf zijn verzet op. In volle glorie viel 'de rijke natuur' van mevrouw zowat op Pair.
'Speelt niet! Speelt niet!' schreeuwde de chef met overslaande stem naar haar.
Het daverende lachsalvo dat na enige seconden weerklonk was bijna tot op het hoofdkantoor te horen.