Enkele van de laatste FR-tafels waren onder het verlaagde gedeelte van het balkon geplaatst. Een symbolische plek, dichtbij de uitgang.
Met een stuk of zes gasten aan tafel die nauwelijks wat speelden, sloeg de verveling bij de croupiers al snel toe.
"Hé chef, moet u nou kijken!"
Frans* keek me met een mengeling van schrik en ontzetting aan.
Hij zat met zijn rateau omhoog tegen het lage plafond en leek er krampachtig aan te trekken.
"Ik krijg mijn rateau niet meer los!
Er zit volgens mij iets super magnetisch in het plafond!"
Een paar gasten keken vol verbazing omhoog. Ze konden hun ogen niet geloven.
Een gast naast Frans werd door hem gevraagd even te voelen hoe sterk de magneet zijn rateau vastgeklonken hield. Frans deed alsof hij uit alle macht meetrok. In werkelijkheid duwde hij er zo hard mogelijk tegen.
De gast raakte helemaal van zijn stuk toen hij merkte hoe sterk het rateau aan het plafond vast zat.
Met een glinstering in mijn ogen sloeg ik het tafereel gade en speelde het spelletje mee.
"Probeer hem met twee handen lost te trekken Frans!" moedigde ik hem aan.
Uiteindelijk lukte dit en Frans veegde het zweet van zijn voorhoofd.
"We moeten hiervan de zaalleiding op de hoogte stellen chef. Dit is zó merkwaardig! Er kunnen wel ongelukken gebeuren!"
Met een verontrust gezicht en stiekeme knipoog keek Frans mij vragend aan.
Ik wist wie er dienst had en wie op dit bijzondere moment in de zaal liep. Ze was goedgelovig, een tikje naïef en toevallig blond.
Kortom, de juiste persoon om dit delicate probleem op te lossen.
Toen ze was gearriveerd demonstreerde Frans opnieuw het mysterieuze magnetische probleem.
Hij hield zijn rateau tegen het plafond en begon er met een verbeten trek om zijn mond met alle macht aan te trekken.
Geen beweging in te krijgen.
Met open mond stond Annelies* naar het magnetische fenomeen te kijken.
Frans vertelde dat ook gasten het rateau niet meer los konden krijgen. Pas met veel moeite was het hem zelf gelukt.
Frans ging nu bijna aan het rateau hangen en kreeg hem uiteindelijk met een schok los.
Annelies was zo door de situatie overweldigd, dat ze vergat om zelf het magnetisme te testen.
"Ik zal meteen de technische dienst informeren!" reageerde ze paniekerig.
En weg was ze.
Nog geen vijf minuten later kwamen er twee medewerkers van de technische dienst om de zaak in ogenschouw te nemen.
We gaven hen een rateau om het fenomeen te onderzoeken.
"Het zit niet overal en het reageert niet altijd," legde Frans uit.
Het technisch onderzoek leverde niets op.
Op allerlei plaatsen hielden onze twee techneuten het rateau tegen het plafond. Maar geen magnetisme te vinden!
"Hier heb ik het weer!" riep Frans uit en wist met moeite zijn rateau van het plafond los te trekken.
"We maken meteen een rapport chef."
Ze liepen als twee grote vraagtekens de speelzaal uit.
Natuurlijk hielden we het niet meer. En toen we het de gasten hadden uitgelegd, konden ook zij hun lachen niet meer bedwingen.
Het duurde natuurlijk niet lang of iedereen in het casino wist van het mysterie bij de Franse Roulette.
Sommigen voelden zich behoorlijk opgelaten door de grap van Frans.
De ochtend na het voorval was de manager facilities zelfs voor de zekerheid, heel stilletjes in de hoop dat niemand hem zou zien, nog even bij de plaats delict wezen kijken.
Maar wat voor plek hij ook op het plafond onderzocht, er was niets magnetisch te vinden. Nergens bleef er een rateau hangen...
*In verband met de privacy zijn andere namen gebruikt.