Ook zorgt het management ieder jaar voor extra kerst-ingrediënten: speciale lekkernijen, glaasjes bubbels en als het even kan live muziek.
Zo ook een aantal jaren geleden in een van de oostelijke casino's.
Het leek ze daar wel leuk voor de gasten een zangeres een paar mooie klassieke kerstliederen ten gehore te laten brengen.
Er werden telefoontjes gepleegd en een zangeres geboekt. Ze zou vanaf het balkon met gevoelig gezang het kerstgevoel over de gasten uitstrooien.
Op eerste Kerstdag stond de betreffende dame, volslank zoals het een echte operadiva betaamt, in een feestelijke kerstjurk klaar en schraapte haar keel.
De muziek zette in...
Haar aria's galmden door het casinogebouw.
Maar in plaats van een warme gloed, ontstond er door haar zang steeds sterker een gevoel zoals bij iemand die met zijn nagels over een oud schoolbord krast.
Chips begonnen langzaam krom te trekken, rateau's namen steeds meer de vorm aan van een pijl en boog en zelf dove gasten kregen een onaangenaam soort kippenvel.
De zangeres zong vals. En niet zo'n beetje ook!
Sjef Dijkstra*, een zaalchef die bekend stond als een doortastende man die geen blad voor de mond nam, stond vol afgrijzen te luisteren. Zijn mond viel open.
Hij keek rond en zag diverse gasten ongemakkelijk op hun stoel heen en weer schuiven. Croupiers wierpen betekenisvolle blikken naar hem en knikten richting zangeres.
"Chef moeten we de dierenbescherming niet bellen?" vroeg een van de obers in het voorbijgaan.
Sjef hoefde niet lang na te denken. Hij stormde naar boven.
"Beste mevrouw, u kunt van een hele lange pauze gaan genieten. Die kan wat mij betreft jaren duren!" zei hij tegen de zangeres.
"Ik kan dit mijn gasten niet aandoen. Als vals zingen geld was geweest, dan was u nu miljonair! U krijgt uw gage, maar hoeft niet verder te zingen."
De zangeres stond perplex. Ze wist niet wat ze moest zeggen.
Met een valse blik in de ogen droop ze af.
Een zacht applaus klonk op uit de speelzaal. Duidelijk voor Sjef die vanaf het balkon met een grote grijns een verontschuldigende buiging maakte...
"Hoohoohoo!" klonk het terwijl de kerstman met een grote zak op zijn rug de trap afdaalde. Joop* was helemaal in zijn element.
Halverwege de trap ging er iets mis.
Of Joop iets te snel en iets te enthousiast de trap afkwam weten we niet. Maar de duikvlucht die hij nam was zeker spectaculair.
De doodsmak die Joop maakte bleef voor hem gelukkig zonder gevolgen. Hij was dik aangekleed en er was hem een buik aangemeten die leek op een halve wereldbol. Joop maakte zodoende eigenlijk een 'zachte landing'.
Voor de zak met kerstcadeautjes liep het minder goed af. Die barstte open. De inhoud vloog door de lucht en belandde tussen de gasten en op een aantal speeltafels.
Toen Joop beduusd opkrabbelde, zijn baard en muts half weggegleden en met zijn brilletje op halfzeven, werd het stil in de speelzaal.
Maar toen men merkte dat alles verder oké was met Joop, begonnen de eerste gasten te grinniken. En al snel barstte er een daverende lachbui los.
Joop herpakte zich en begon de weggevlogen cadeautjes te verzamelen.
Een oud dametje tikte hem op zijn schouder.
"Kerstman, ik wist niet dat u zonder rendieren en slede door de lucht kunt vliegen. Maar nu wel. Ik heb het zelf gezien!"
Nu kon ook Joop zijn lachen niet meer houden.
En met een dikke zoen gaf hij het dametje het mooiste cadeautje dat hij had...
* In verband met de privacy zijn andere namen gebruikt.