Dat de roulettekogel regelmatig onderwerp van aandacht was, kwam niet alleen door het materiaal.
De kogel in de broekzak
Op een avond meende een speler dat hij ten onrechte niet betaald was. De discussie escaleerde en de emoties liepen hoog op.
'Er wordt niet meer gedraaid voordat ik betaald ben!' schreeuwde de man verhit. Vliegensvlug griste hij de kogel uit de roulettebak en stopte die in zijn zak.
De chef, voor geen kleintje vervaard, pakte het reservekogel en legde die in het vakje van de cilinder waar de vorige kogel lag.
Ook die stak de gast in zijn broekzak.
De toegesnelde zaalchef kon praten als Brugman, maar de man weigerde de kogels terug te geven. En al die tijd lag het spel stil. Een doodzonde in een casino.
Nadat zelfs tot drie, vier keer toe een geleende kogel van een andere speeltafel door de man was weggegrist, kreeg de discussie pas zijn ontknoping.
De kogels werden aan de zaalchef overhandigd. Die nam ze direct mee om te controleren of alles oké was met de kogels. Een gevolg van de pijnlijke les uit het verleden die men geleerd had.
Want zo'n vier jaar tevoren had er zich een identieke situatie voorgedaan.
Pijnlijke les
Een speler eiste op hoge toon een uitbetaling en griste de kogel weg. Na een hevige discussie gaf hij uiteindelijk de kogel terug aan de chef. De kogel werd in het vakje van de cilinder geplaatst en het spel werd voortgezet. En toen gebeurde er iets merkwaardigs.
In plaats van op de normale rustige manier rond te rollen, leek de kogel op sommige momenten abrupt te vertragen en naar beneden te vallen. Niet zelden kwam hij in een nummer waarop hoog werd gespeeld.
Het duurde even voordat de alarmbellen gingen rinkelen. Na een grondige observatie door de zaalleiding werd besloten de kogel om te ruilen en mee te nemen.
Al snel kwam de aap uit de mouw, of beter gezegd het metaal uit de kogel.
Op een erg geraffineerde wijze had men de kogel nagemaakt en van een metalen kern voorzien. Door dat metaal en het gebruik van sterke magneten die verborgen waren in handtasjes, had men invloed op de plek waar de kogel naar beneden ging.
Amateuristisch
Jaren later op een drukke avond gebeurde weer iets dergelijks. De kogel had niet zijn gewone loop in de roulettebak. Maakte zelfs vreemde sprongen.
Nader onderzoek wees uit dat een gast, voorzien van een polstasje met daarin een soort föhn, een sterke luchtstroom veroorzaakte. Hij hoopte de kogel naar zijn nummers te blazen. Het gebeurde allemaal lachwekkend amateuristisch.
Dat de gast de Belgische nationaliteit had zal wel toeval zijn geweest.
Kogel geven
De techniek om een kogel te geven aan de Roulette lijkt eenvoudig maar is het niet. Menig jonge croupier heeft er slapeloze nachten van gehad. Want als je niet goed 'kogel gaf', dan schoot hij alle kanten op.
Soms was hij niet meer terug te vinden. Maar was dat wel het geval, dan kon het zijn in een glas bier, op de schoot van een geschrokken dame of midden in een ruïne van jetons op tafel.
Als croupier zat je natuurlijk compleet voor gek wanneer je de kogel als een raket lanceerde.
Dan was er op dat moment niets waar je een grotere hekel aan had dan aan dat verdomde witte balletje.
'De Koningin van het Casino? An me hoela!'